W minioną niedzielę obchodzony był Dzień Budowlańca. 
Nie sposób przy tej okazji nie wspomnieć o najstarszym znanym z imienia budowniczym związanym z Piotrkowem, którego dzieło od 500 lat pozostaje jedną z bardziej rozpoznawalnych budowli miasta, a od jesieni 1922 r. pozostaje siedzibą Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim. 
Benedictus Alamanus zwany Sandomierzaninem, bo o nim mowa, to architekt
i budowniczy pochodzący prawdopodobnie z ziem niemieckich, który uznawany jest za czołowego przedstawiciela gotycko-renesansowego nurtu w architekturze polskiej powiązanej z dworem Jagiellonów. W dokumentach źródłowych określany jest mianem „muratora królewskiego” (murator regius, murator Regie Maiestatis), „kamieniarza królewskiego” (lapicida regius) lub po prostu „muratora” (murator, cementarius alias murator). Na ziemie polskie przybył na początku XVI w. najprawdopodobniej z terenów Górnych Węgier (dzisiejsza Słowacja). Informacje na jego temat są nieliczne, a pochodzą głównie z rachunków dworu królewskiego oraz zapisów w aktach kościelnych. Znana jest m.in. nota archiwalna potwierdzająca wypłacenie Benedyktowi w 1511 r. kwoty 10 florenów, za bliżej nieokreślone prace związane z powstaniem zamku królewskiego w Piotrkowie. W latach 1511-1530 pozostawał Benedykt w służbie Zygmunta I Starego. Do jego pierwszej, i co istotne, całkowicie samodzielnie prowadzonej realizacji, należy właśnie gotycko-renesansowy pałac wieżowy
w Piotrkowie. Budynek popularnie określany mianem zamku, wzniesiony został w latach 1512-1519, jako królewska rezydencja na czas obrad sejmów, które zwoływane były do Piotrkowa. Mistrz Benedykt wykonywał też projekty oraz kierował pracami budowlanymi związanymi z powstaniem najważniejszych królewskich rezydencji w XVI-wiecznej Polsce. Ponadto przez wiele lat kierował warsztatami pracującymi przy rozbudowie zamku wawelskiego w Krakowie (1519-1529). Nadzorował przebudowę zamku w Sandomierzu (1520-1527), a także modernizację rezydencji myśliwskiej w Niepołomicach, gdzie kierował pracami związanymi z montażem gotycko-renesansowej kamieniarki w 1526 r. Ostatnia znana informacja dotycząca budowniczego Benedykta pochodzi z 1533 r.
i wskazuje na jego pobyt w klasztorze Cystersów w Mogile.
i budowniczy pochodzący prawdopodobnie z ziem niemieckich, który uznawany jest za czołowego przedstawiciela gotycko-renesansowego nurtu w architekturze polskiej powiązanej z dworem Jagiellonów. W dokumentach źródłowych określany jest mianem „muratora królewskiego” (murator regius, murator Regie Maiestatis), „kamieniarza królewskiego” (lapicida regius) lub po prostu „muratora” (murator, cementarius alias murator). Na ziemie polskie przybył na początku XVI w. najprawdopodobniej z terenów Górnych Węgier (dzisiejsza Słowacja). Informacje na jego temat są nieliczne, a pochodzą głównie z rachunków dworu królewskiego oraz zapisów w aktach kościelnych. Znana jest m.in. nota archiwalna potwierdzająca wypłacenie Benedyktowi w 1511 r. kwoty 10 florenów, za bliżej nieokreślone prace związane z powstaniem zamku królewskiego w Piotrkowie. W latach 1511-1530 pozostawał Benedykt w służbie Zygmunta I Starego. Do jego pierwszej, i co istotne, całkowicie samodzielnie prowadzonej realizacji, należy właśnie gotycko-renesansowy pałac wieżowy
w Piotrkowie. Budynek popularnie określany mianem zamku, wzniesiony został w latach 1512-1519, jako królewska rezydencja na czas obrad sejmów, które zwoływane były do Piotrkowa. Mistrz Benedykt wykonywał też projekty oraz kierował pracami budowlanymi związanymi z powstaniem najważniejszych królewskich rezydencji w XVI-wiecznej Polsce. Ponadto przez wiele lat kierował warsztatami pracującymi przy rozbudowie zamku wawelskiego w Krakowie (1519-1529). Nadzorował przebudowę zamku w Sandomierzu (1520-1527), a także modernizację rezydencji myśliwskiej w Niepołomicach, gdzie kierował pracami związanymi z montażem gotycko-renesansowej kamieniarki w 1526 r. Ostatnia znana informacja dotycząca budowniczego Benedykta pochodzi z 1533 r.
i wskazuje na jego pobyt w klasztorze Cystersów w Mogile.
Więcej informacji na temat działalności tego królewskiego budowniczego znaleźć można w książce Tomasza Ratajczaka pt. „Mistrz Benedykt – królewski architekt Zygmunta I”.
