galeria

Piotrkowska rezydencja Zygmunta Starego, potocznie zwana też „piotrkowskim zamkiem” w skali Polski jak i całej Europy zaliczana jest do kanonu najważniejszych obiektów architektury średniowiecza wzniesionych w formie zachodnioeuropejskich
„pałaców wieżowych”.
Wybudowana w latach 1511/1512 – 1519, stanowiła wówczas obok Wawelu pierwszą gotycko – renesansową budowlę wykonaną od podstaw przez warsztat budowniczego królewskiego Mistrza Benedykta z Sandomierza.
Jest to najwcześniejsza inwestycja Zygmunta Starego w obiekt o charakterze mieszkalnym jednak już nie o charakterze obronnym,
ale pałacowym w nowożytnym rozumieniu funkcji obiektu.
Królewski „pałac wieżowy” w Piotrkowie Trybunalskim ożywił w Polsce modę na wznoszenie domów wieżowych jako murowanych dworów szlacheckich, w których następowała marginalizacja cech obronnych na rzecz poprawy komfortu mieszkańców.
Jego mury były świadkiem najważniejszych wydarzeń w historii naszego kraju: rządów dwóch ostatnich królów z dynastii Jagiellonów, posiedzeń Trybunału Koronnego, „potopu szwedzkiego”, okresu zaborów i czasów gubernialnych, zniszczeń obydwóch wojen światowych, lat Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.
Każde z nich odcisnęło swe piętno na piotrkowskim zamku w postaci zmian konstrukcyjnych i licznych przebudów architektonicznych obiektu.

Widok zamku według drzeworytu zamieszczonego w czasopiśmie „Kłosy”, nr 171, 1868 rok – projekt pocztówki według Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego Oddział Piotrkowski.

Zamek jako cerkiew – widok od strony zachodniej,
początek XX wieku – kopia pocztówki ze zbiorów muzealnych.

Widok zamku z dzwonnicą cerkiewną, początek XX wieku – kopia pocztówki ze zbiorów muzealnych.

Widok zamku w okresie międzywojennym – kopia pocztówki ze zbiorów muzealnych.

Widok zamku od strony południowo-zachodniej,
koniec lat 30. XX wieku – kopia pocztówki ze zbiorów muzealnych.

Widok Zamku Królewskiego w Piotrkowie oraz Klasztoru oo. Paulinów na Jasnej Górze, początek XX wieku – kopia pocztówki ze zbiorów muzealnych.